آیا کسی نیست که میان آجرهای خانههای ازگل، اقدسیه، الهیه، سعادتآباد، اوین، باغ فردوس، تجریش، دارآباد، درکه، دربند، زعفرانیه، نصرت، کشاورز، امیرآباد، یوسفآباد، بهجتآباد، کریمخان، ساعی، آرژانتین، فرمانیه، فرشته، قیطریه، کامرانیه، محمودیه، ولنجک، نیاوران، پاسداران، قلهک، اختیاریه، جردن، ظفر، ونک و سیدخندان، بوی خون کارگر را استشمام کند؟
هنگامی که مارکس میگوید:« در یک جامعه طبقاتی، ثروت در سویی انباشته میشود و فقر و گرسنگی و فلاکت در سوی دیگر، در حالی که مولد ثروت طبقه محروم است.» و مولا علی میگوید:« قصری بر پا نمیشود، مگر آنکه هزاران نفر فقیر گردند»، نزدیکیهای بسیاری وجود دارد. [دفاعیات خسرو گلسرخی- بهمن ۱۳۵۲]
البته که: نگارنده مارکسیست نیست.
درباره این سایت